صبح که از خواب بیدار می شوی از هر سمت شهر که بخواهی به طرف محل کارت حرکت کنی رودخانه های زیبای شهر تو را دنبال می کنند با عطری از تازگی طبیعت و نشاط سرزمین ماهی ها که بوی فلس هاشان روح گیلانی تبار را تازگی می دهد و آنقدر تو را دنبال می کنند تا سلام زیبایشان را علیک بگیری و بعد آرام و صبور دنبالۀ گام های عابری دیگر را دنبال می کنند...
شهر باران که اکنون سودای کلان شهر شدن را در سر می پروراند ، خستگی از شریان های حیاتی قلبش می بارد .تاوان کلان شهر شدن شهری مثل رشت سالهاست که بر شانه های ضعیف دو رود زیبای شهر، گوهر رود و زرجوب سنگینی می کند و فریاد هایشان را عابرینی که به سلام پربرکت این دو رود خو کرده بودند نمی شنوند.
پس ماند های شهری و غیر شهری، اضافات سمی بیمارستانی و صنعتی، کثافات اطراف بازارها همه و همه حلقوم مهربان این دو رود را آزار می دهند و آنها همچنان صبورانه این مردم را در بر دارند ...
به راستی مردمان شهری مانند ونیز که تمام شئونات مردمش در آب می گذرد چه می کنند که این دوست جاری را هنوز پاک نگه داشته اند... مگر این ایتالیایی های اساطیری اجابت مجاز نمی کنند و یا فضولات از بیمارستان و بازارشان در نمی آید؟
قصه همین جا ختم نمی شود سرشاخه رودخانه سیاهرود در بخش سراوان سنگر محل دفن زباله های شهری ست. آلودگي رودخانه هاي رشت در حوزه شهر صنعتي جریان زندگی در رشت و همچنین پايين دست ها شامل شهرهاي صومعه سرا، فومن، انزلي و در نهايت درياي خزر را سخت آسیب پذیر کرده است. فاضلابهای صنعتی، خانگی، بیمارستانی و کشاورزی پنج شهر شهرستان رودبار به رودخانه سپیدرود که تامین کننده اصلی آب آشامیدنی استان گیلان است، ریخته می شود و... از این دست اخبار که از بیگانگی نفع طلبانه ما آدم ها با طبیعت حکایت دارد، هر روز بیشتر به گوش می رسد.
به راستی زیبایی شهری مانند رشت که از هر سویش حرکت کنی رودخانه، رفیق راه می شود به چه گناهی زیر خروار فراموشی مردمش و ناتوانی مسئولین امر نابود می شود؟! / میثم باجور
